Τον καιρό που αναζητούσα την αλήθεια και τον μυστικό δάσκαλο που θα με οδηγούσε σ’ αυτή, συνάντησα τυχαία το 2002, στο ράφι ενός βιβλιοπωλείου, τον Τζίντου Κρισναμούρτι.
Το βιβλίο ήταν «Το δίχτυ της σκέψης» και η ανάγνωσή του με έκανε να αρχίσω να σκέφτομαι σοβαρά κάποια πράγματα.Τα δυο επόμενα βιβλία που διάβασα η «Η τέχνη της ζωής» και «Η απελευθέρωση από το γνωστό» προκάλεσαν έναν μικρό σεισμό στη ζωή μου.
Σταμάτησα αμέσως να αναζητώ και την αλήθεια και τους δασκάλους και κάθε είδους γκουρού που κατείχε την «κρυμμένη γνώση» και υπόσχονταν εμπειρίες θαυμαστές και συνδέσεις με κόσμους αγγελικούς.
Πολύ αργότερα, το 2009, με τη χρήση του διαδικτύου,είχα την τύχη να συναντήσω τον άνθρωπο* που μοιράστηκε μια αληθινή φιλία με τον Κρισναμούρτι και που μετάφρασε στα ελληνικά τα βιβλία του.
Κάποια στιγμή θέλησα να φτιάξω μια ιστοσελίδα που να συγκεντρώνει αποσπάσματα των λόγων του Κρισναμούρτι.
Όλα αυτά που είναι για εμένα τα «Μαλαματένια λόγια που βρήκα στο σεργιάνι μου προχθές»
* «Θα πήγαινα σε κάποιον που τον είχε γνωρίσει και μέσα απ’ αυτόν θα αποκτούσα μια αίσθηση του πώς ήταν. Θα περπατούσα μίλια για να μιλήσω με κάποιον που ήταν μαζί του: «Ήπιατε το νερό, πώς είναι;»» The Life and Death of Krishnamurti by Mary Lutyens
«σ’ εκείνους που θα ξέρουν ότι μ’ έχετε γνωρίσει και θα ταξιδεύουν μίλια για να σας συναντήσουν και να σας ρωτήσουν για μένα, θα πρέπει να μπορείτε να μεταφέρετε, το άρωμα αυτού του ανθρώπου που γνωρίσατε» The Years of Fulfilmen by Mary Lutyens
Η Ομιλία του Κριναμούρτι ,στις 3 Αυγούστου 1929 στην κατασκήνωση του Όμεν στην Ολλανδία:
«Υποστηρίζω ότι η Αλήθεια είναι μία χώρα δίχως μονοπάτι, και δεν μπορείτε να την προσεγγίσετε με κανένα μονοπάτι, με καμία θρησκεία, με καμία αίρεση. Αυτή είναι η άποψή μου, κι εμμένω απόλυτα σε αυτήν. Η Αλήθεια, καθώς είναι απεριόριστη, απόλυτη, απροσέγγιστη από οποιοδήποτε μονοπάτι, δεν μπορεί να οργανωθεί : μήτε μπορεί κάποια οργάνωση να διαμορφωθεί για να καθοδηγήσει ή να εξαναγκάσει τους ανθρώπους να ακολουθήσουν κάποιο ιδιαίτερο μονοπάτι. Εάν καταλάβετε πρώτα αυτό, τότε θα δείτε πόσο αδύνατον είναι να οργανώσετε μία πίστη. Μία πίστη είναι καθαρά ατομικό θέμα, και δεν μπορείτε και δεν πρέπει να την οργανώσετε. Εάν το κάνετε, γίνεται νεκρή, κρυσταλλωμένη : γίνεται ένα δόγμα, μία αίρεση, μία θρησκεία, για να επιβληθεί στους άλλους. Αυτό είναι που ο καθένας σε όλον τον κόσμο προσπαθεί να κάνει. Η Αλήθεια είναι περιορισμένη γίνεται ένα παιχνίδι για εκείνους που είναι αδύναμοι, για εκείνους που είναι στιγμιαία μόνον δυσαρεστημένοι. Η Αλήθεια δεν μπορεί να κατέβει, αντιθέτως το άτομο πρέπει να κάνει την προσπάθεια να αναρριχηθεί σε αυτή. Δεν μπορείτε να φέρετε την κορυφή του βουνού στην κοιλάδα. Για να επιτύχετε την κορυφή του βουνού πρέπει να περάσετε μέσα από την κοιλαδα, να σκαρφαλώσετε στα απόκρημνα, δίχως φόβο για τον κίνδυνο του γκρεμού.»
Διαβάστε εδώ αν θέλετε ολόκληρη την ομιλία του Κρισναμούρτι.
Τα δίχτυα που είχα ρίξει στο σκοτάδι
Σχολιάστε