Κάτι για το διαλογισμό

Δεν μπορείς ποτέ να καθίσεις εσκεμμένα για να διαλογιστείς· πρέπει να συμβεί χωρίς να το επιδιώξεις. Εάν το επιδιώξεις, ή εάν ρωτήσεις πώς να διαλογιστείς, τότε η μέθοδος που θα σου πουν, όχι μόνο θα σου φέρει μια ακόμα διαμόρφωση, αλλά και θα δυναμώσει την τωρινή σου διαμόρφωση. Διαλογισμός είναι, πραγματικά, η άρνηση ολόκληρης της δομής της σκέψης. Η σκέψη πάντα κατασκευάζει· είτε είναι λογική είτε παράλογη· αντικειμενική ή αρρωστημένη, και όταν προσπαθεί να διαλογιστεί έχοντας κάποιο κίνητρο ή από μια αντιφατική και νευρωτική κατάσταση, τότε αναπόφευκτα θα προβάλει αυτό που είναι η ίδια και θα πάρει τη δική της κατασκευή σαν μια σοβαρή πραγματικότητα. Είναι σαν τον πιστό που διαλογίζεται πάνω στη δική του πίστη: δυναμώνει και καθαγιάζει εκείνο που ο ίδιος, από φόβο, έχει δημιουργήσει. Η λέξη, είναι η εικόνα ή το είδωλο που η λατρεία του γίνεται σκοπός. Ο ήχος της λέξης φτιάχνει το δικό της κλουβί και τότε ο θόρυβος της σκέψης ανήκει στο κλουβί και είναι αυτή η λέξη και ο ήχος της που διαιρούν τον παρατηρητή από το παρατηρούμενο. Η λέξη δεν είναι μόνον ένα μέρος κάποιας γλώσσας, ούτε μόνο ένας ήχος, αλλά είναι επίσης κι ένα σύμβολο, μία ανάμνηση ενός γεγονότος που απελευθερώνει την κίνηση της μνήμης, της σκέψης. Η ρίζα του φόβου βρίσκεται στον μηχανισμό της λέξης. Διαλογισμός, είναι η πλήρης απουσία κάθε λέξης.

 

από το βιβλίο του Κρισναμούρτι που μεταφράζεται τώρα, «Η μόνη επανάσταση». Θα κυκλοφορήσει μέσα στο χρόνο από τις εκδόσεις Καστανιώτη