Όταν ο Κρισναμούρτι συνάντησε τον Όσσο

από το μπλόγκ του Παραμυθά:

Εδώ και λίγο καιρό,  βλέποντας διάφορα για τον Όσσο και τον Κρισναμούρτι στο ίντερνετ, μου ήρθε η ιδέα να ανεβάσω εδώ, κάτι που έχει πει ο Κρισναμούρτι γι’ αυτόν σε μια συζήτηση. Δεν αναφέρει στα ίσια το όνομά του, αλλά τον εντοπίζει έμμεσα μιλώντας για πολλούς οπαδούς σε Ευρώπη και Αμερική,  και κυρίως για τη Ρολς Ρόυς που ο Όσσο (ο Μπαγκουαν Σρι Ραζνίς, δηλαδή) ήταν ο μόνος γκουρού που είχε τέτοιο αυτοκίνητο – και πάνω από ένα.  Έχω κουβεντιάσει με ένα φίλο μου Ινδό γι” αυτή τη συζήτηση, που ήξερε και τη συνάντηση,  καθώς ήταν πολύ κοντά στον Κρισναμούρτι για μεγάλο μέρος της ζωής του, ως μάγειράς του.
Πριν καιρό, πριν τέσσερα χρόνια, ανέβασα ένα ποστ, με κάποια απάντηση που έδωσε ο Κρισναμούρτι σε μια ερώτηση που αναφερόταν κυρίως στον Ραζνίς. Αν θέλετε υπάρχει ΕΔΩ. Αποφάσισα, λοιπόν, να ανεβάσω κι αυτό το κομμάτι από τη συζήτηση που σας είπα και το μετέφρασα.  Είναι από την 8η Συζήτηση με τον Δόκτορα  Allan  Anderson, στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνιας, που αν θέλετε να τη δείτε ολόκληρη υπάρχει σε βιντεοταινία και με ελληνικούς υπότιτλους στο ίντερνετ, στο http://www.jkrishnamurti.org/  Το κανονικό όνομα του Όσσο ήταν Μπαγκουάν Σρι Ραζνίς. Το άλλαξε ο ίδιος σε Όσσο το 1985, λίγο πριν φύγει από την Καλιφόρνια για να επιστρέψει στην Ινδία, όπου και πέθανε το 1990. Όλη η ιστορία του, για όσους ξέρουν Αγγλικά, υπάρχει ΕΔΩ.  Και να το κομμάτι από τη συζήτηση του Κρισναμούρτι που μετέφρασα, χωρίς σχόλια.
Καλό Σαββατοκύριακο.
Π.

Κρισναμούρτι: Κάποτε συζήτησα με έναν γκουρού που είχε έρθει. Είχε πάρα πολλούς οπαδούς και ήταν πάρα πολύ γνωστός. Ακόμα είναι πάρα πολύ γνωστός. Μου είπε: «Έχω διδάξει στους μαθητές μου…», και ήταν πολύ περήφανος που είχε χιλιάδες μαθητές, καταλαβαίνετε; Κι έμοιαζε παράλογο για έναν γκουρού να νιώθει υπερηφάνεια!

Άντερσον: Ήταν επιτυχημένος;
Κρισναμούρτι: Ναι, επιτυχημένος. Και επιτυχία σημαίνει Καντιλάκ ή Ρολς Ρόϋς, και Ευρωπαίους όσο και Αμερικάνους οπαδούς. Όλο αυτό το τσίρκο που γίνεται.
Άντερσον: Όλη η επιδειξιμανία του.
Κρισναμούρτι: Και έλεγε: «Είμαι φτασμένος γιατί έχω μάθει να ελέγχω τις αισθήσεις μου, το σώμα μου, τις σκέψεις μου,  τις επιθυμίες μου. Τις έχω συγκρατήσει όπως λέει κι η Μπαγκαβάντ Γκίτα: “Συγκράτησε κάτι και τότε βασιλεύεις, ιππεύεις ένα ατίθασο άλογο”, ξέρετε για τη συγκράτηση».  Συνέχισε έτσι για κάποιο διάστημα και του είπα: “Κύριε, και τι έγινε τελικά; Τα έχετε ελέγξει. Πού βρίσκεστε τελικά;” Μου είπε: “Τι είναι αυτό που ρωτάτε; Έχω φτάσει”. “ Έχετε φτάσει πού, κύριε;”, τον ρωτάω. “ Έχω φτάσει στη φώτιση”.
Απλώς ακούστε το αυτό και παρακολουθήστε  τη λογική αλληλουχία ενός ανθρώπινου πλάσματος που έχει μια κατεύθυνση που την ονομάζει Αλήθεια· και για να την φτάσει, υπάρχουν τα παραδοσιακά βήματα, το παραδοσιακό μονοπάτι, η παραδοσιακή προσέγγιση. Τα έχει κάνει όλα και  μου λέει: . “Το έχω, το κρατάω στο χέρι μου. Ξέρω τι είναι”. Κι εγώ του είπα, “ε, καλά, κύριε…”.  Εκείνος άρχισε να συγχύζεται πολύ, γιατί ήθελε να με πείσει ότι είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος και όλα αυτά. Του πρότεινα να καθίσουμε κάτω, κάθισα ήσυχα και τον άκουγα και ησύχασε κι εκείνος.
Καθώς καθόμαστε δίπλα στη θάλασσα, του είπα: “Βλέπετε τη θάλασσα, κύριε”; “Φυσικά”, απάντησε εκείνος και του είπα: “Μπορείτε να κρατήσετε αυτό το νερό μέσα στη φούχτα σας; Αν κρατήσετε αυτό το νερό μέσα στη φούχτα σας, δεν θα είναι πια η θάλασσα”. Δεν μπορούσε να το καταλάβει και του είπα, “καλά, αφήστε το…”. Φυσούσε ένα απαλό δροσερό αεράκι από το νοτιά και είπε: “Φυσάει αεράκι”, και τον ρώτησα: “Μπορείτε να το κρατήσετε μέσα στην παλάμη σας; Όχι, βέβαια. Μπορείτε να κρατήσετε  τη γη; Όχι. Τι κρατάτε, λοιπόν, κύριε; Λόγια”; Και τότε, κύριε, ο γκουρού θύμωσε πάρα πολύ και μου είπε: “Δεν θα σας ακούσω άλλο. Είσαστε κακός άνθρωπος”. Και σηκώθηκε και έφυγε.