«Ξέρετε τι σημαίνει να ακούς;»

 

Όλοι μας μπορούσαμε να ακούσουμε εκείνη τη στιγμή ένα κοράκι που φώναζε επίμονα.

ΚΡΙΣΝΑΜΟΥΡΤΙ. «Ξέρετε τι σημαίνει να ακούς; Ακούτε το κοράκι; Πώς το ακούτε; Ακούστε το. Πρώτα ακούστε το λογικά. Το κοράκι φωνάζει. Το ακούτε μέσα σε ένα κενό; Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να το ακούσετε, έτσι δεν είναι; Ή το ακούτε μαζί με άλλους θορύβους; Προσέξτε. Μη βιαστείτε να απαντήσετε, γιατί είναι πολύ σημαντικό για τον καθένα να το βρει. Πώς ακούμε το κελάηδημα ενός πουλιού που δεν έχουμε ξανακούσει ποτέ; Είμαστε ανοιχτοί, άδειοι κι επομένως ελεύθεροι να δεχτούμε;

Ένα μέλος της ομάδας είπε «Αν…» κι ο Κρισναμούρτι το διέκοψε λέγοντας «Όχι. Όχι “αν” και «όταν » και «θα ‘πρεπε’’. Είπα ακούστε το κοράκι. Το ακούτε μέσα σε ένα κενό ή μαζί με άλλους θορύβους; Τι είναι γεγονός για σας τους ίδιους, όχι για μένα;»

ΔΑΣΚΑΛΟΣ: «Το ακούω μέσα σε ένα κενό».

ΚΡΙΣΝΑΜΟΥΡΤΙ: «Τώρα, αν ακούτε το κοράκι μέσα σε ένα κενό, ακούτε κι αυτή την κατάσταση για την οποία συζητάμε μέσα σε ένα κενό;» (Αναφερόταν στην αρχική ερώτηση για την κατάσταση της ανθρωπότητας.) «Μιλήσατε για κενό. Τι εννοείτε μ’ αυτή τη λέξη; Ένα ποτήρι είναι κενό’ δεν έχει τίποτα μέσα, εντελώς κενό. Περιμένετε. Πάμε σιγά σιγά. Είναι εντελώς κενό το ποτήρι; Μην απαντάτε» δεν μπορείτε να απαντήσετε σ’ αυτή την ερώτηση Ακούτε -όχι μόνο στο Ρίσι Βάλει- την κραυγή της απελπισίας των ανθρώπων -όχι κάποιων συγκεκριμένων ανθρώπων- μέσα σε ένα κενό; Οπότε αυτός ο ήχος έχει μια σπάνια δυναμικότητα -καταλαβαίνετε;- όπως κάθε ήχος που ακούγεται μέσα σε ένα κενό γίνεται ένας σπάνιος ήχος».

Τα ερωτήματα ήταν για να διαλογιστεί κανείς πάνω σ’ αυτά, οπότε δεν μπορούσαν να απαντηθούν με τη λογική. Η ατμόσφαιρα ήταν πλημμυρισμένη σιωπή και ηρεμία.

ΚΡΙΣΝΑΜΟΥΡΤΙ: «Μπορείτε, λοιπόν, να ακούτε; Οπότε μπορείτε και να βλέπετε μέσα σε ένα κενό; Να δείτε αυτή την κατάσταση μέσα σε ένα κενό; Κι έτσι να τη δείτε -όπως θα βλέπατε εκείνο εκεί το λουλούδι, το χρώμα του μέσα από ένα κενό; Αν κοιτάξετε το χρώμα του μέσα σε κενό έχει εντελώς διαφορετική ποιότητα απ’ ό,τι αν το κοιτάξετε μαζί με άλλα αντίθετα χρώματα και θορύβους. Παρακολουθείτε; Ακούτε αυτή την κραυγή μέσα σε ένα κενό; Οπότε εκείνη η κραυγή έχει εκπληκτική ποιότητα. Χτες το βράδυ άκουσα μια κουκουβάγια. Όλα ήταν ήσυχα. Ήταν εκεί, καθισμένη σε εκείνο το δέντρο. Ήταν σχεδόν μέσα στο δωμάτιό μου. Υπήρχε απόλυτη σιωπή -και μέσα κι έξω- και η φωνή εκείνης της κουκουβάγιας ήταν ένας απίστευτα εκπληκτικός ήχος. Βρείτε το, λοιπόν».

Αργά και ήσυχα σηκωθήκαμε και γυρίσαμε στις δουλειές μας. Νιώθαμε φοβερή γαλήνη μέσα μας.

Απ’ όλες τις συμβουλές που μου έδωσε ο Κρισναμούρτι, η υπόδειξη που έχει αποδειχτεί η πιο χρήσιμη είναι να ακούω προσεκτικά οποιονδήποτε ήχο τυχαίνει να ακουστεί κάποια στιγμή -ένα αεροπλάνο, τον αέρα, τη βροχή, το κρώξιμο ενός κορακιού- και κατόπιν σ’ αυτή την κατάσταση του ανοίγματος να γυρνάω προς τα μέσα μου και να «ακούω» με προσοχή και να «κοιτάζω» οτιδήποτε βρίσκεται πραγματικά εκεί. Κι αυτή η εσωτερική «ακρόαση» και το εσωτερικό «κοίταγμα» είναι διαλογισμός – σε τέτοια κατάσταση ο νους δεν φλυαρεί.

Συζήτηση με δασκάλους στο σχολείο του Ρίσι Βάλει, Δεκέμβριος 1963

Κρισναμούρτι “Η αναζήτηση της αλήθειας” μετάφρ. Ν.Πιλάβιος,εκδ.Καστανιώτη