Πόσο φοβόμαστε το θάνατο! Εκείνο που φοβόμαστε, στην πραγματικότητα, είναι η ζωή· δεν ξέρουμε πώς να ζήσουμε· ξέρουμε μόνο τη θλίψη και ο θάνατος δεν είναι παρά η έσχατη θλίψη. Χωρίζουμε τη ζωή στο να ζούμε και στο να πεθαίνουμε. Οπότε, αναπόφευκτα, υπάρχει ο πόνος του θανάτου, με τον αποχωρισμό που φέρνει, τη μοναξιά και την απομόνωση. Η ζωή και ο θάνατος είναι μία κίνηση, όχι δύο ξεχωριστές καταστάσεις. Το να ζεις, σημαίνει να πεθαίνεις, να πεθαίνεις ως προς το καθετί και να ξαναγεννιέσαι κάθε μέρα. Αυτό δεν είναι ένα θεωρητικό απόφθεγμα αλλά κάτι για να το δοκιμάσει κανείς και να το ζήσει.
Κρισναμούρτι “Γράμματα σε μια νεαρή φίλη”μετάφρ. Ν.Πιλάβιος, εκδ.Καστανιώτη
Σχολιάστε