Μαίρη Λάτιενς: Η διδασκαλία σου είναι πολύ περίπλοκη.
Κρισναμούρτι: Πολύ περίπλοκη.
ΜΛ: Αν τη διάβαζες, θα μπορούσες να την καταλάβεις;
Κ: Ω, ναι, ναι.
ΜΛ: Ποιος έφτιαξε τις διδασκαλίες; Εσύ; Το μυστήριο;
Κ: Καλή ερώτηση. Ποιος έφτιαξε τις διδασκαλίες;
ΜΛ: Ξέροντας εσένα ως Κ, τον άνθρωπο, είναι δύσκολο να σκεφτώ ότι εσύ έφτιαξες τις διδασκαλίες.
Κ: Εννοείς, χωρίς μελέτη, εσύ ή κάποιος άλλος τις έφτιαξε;
ΜΛ: Κάτι εκδηλώνεται μέσα από σένα που δε φαίνεται να είναι μέρος του δικού σου μυαλού.
Κ: Είναι οι διδασκαλίες εξαιρετικές;
ΜΛ: Ναι. Διαφορετικές. Πρωτότυπες.
Κ: Ας είμαστε ξεκάθαροι. Αν ηθελημένα καθόμουν να τις γράψω, αμφιβάλλω αν θα μπορούσα να δώσω τίποτα. Θα σου πω κάτι που συμβαίνει: είπα χτες, «Να σκέφτεσαι κάτι είναι διαφορετικό από το να σκέφτεσαι.» Είπα, «Δεν το καταλαβαίνω και πολύ αυτό, ας το κοιτάξω,» κι όταν το έκανα είδα κάτι πολύ καθαρά. Υπάρχει μια αίσθηση κενού κι έπειτα κάτι έρχεται. Όμως αν καθόμουνα να το κάνω, δε θα μπορούσα. Ο Σοπενάουερ, ο Λένιν, ο Μπέρτραντ Ράσελ κλπ. είχαν διαβάσει τρομερά. Εδώ έχουμε το φαινόμενο ενός φιλαράκου που δεν έχει εκπαιδευτεί, που δεν έχει καμιά πειθαρχία. Πώς το απόκτησε όλο αυτό; Τι είναι; Αν ήταν μόνον ο Κ -είναι αμόρφωτος, ευγενικός- από πού, λοιπόν, έρχεται αυτό; Αυτό το άτομο δεν έχει σκεφτεί τη διδασκαλία.
ΜΛ: Δεν έχει φτάσει σ’ αυτήν μέσα από τη σκέψη;
Κ: Είναι σαν – ποιος είναι ο βιβλικός όρος; αποκάλυψη. Συμβαίνει όλη την ώρα, όταν μιλάω.
ΜΛ: Μήπως το ακροατήριο δημιουργεί κάτι γι’ αυτήν την αποκάλυψη;
Κ: Όχι. Ας αρχίσουμε ξανά. Η πιο βαθιά ερώτηση θα ήταν: το αγόρι ανακαλύφθηκε, η διαμόρφωση δεν έπιασε – ούτε η Θεοσοφία, ούτε οι κολακείες, ούτε ο Παγκόσμιος Διδάσκαλος, η περιουσία, τα τεράστια χρηματικά ποσά -τίποτα απ’ αυτά δεν είχε καμιά επίδραση πάνω του. Γιατί; Ποιος τον προστάτευε;
ΜΛ: Είναι δύσκολο για μένα να μην προσωποποιήσω μια δύναμη – προστασία από κάποιον. Μια δύναμη για να προστατέψει είναι μια πολύ αχανής έννοια για το περιορισμένο μυαλό μας, όμως είναι σαν το αλεξικέραυνο. Ο κεραυνός, ο ηλεκτρισμός, βρίσκει έναν αγωγό – τον πιο σύντομο δρόμο προς τη γη. Αυτή η δύναμη, που νομίζω πραγματικά πως είναι η αγάπη, βρήκε έναν αγωγό στον κενό νου.
(…)
Κ:Ας υποθέσουμε πως όλα αυτά τα βάζεις στο χαρτί• τι θα έλεγε για όλα αυτά ένα σοφός άνθρωπος, ένας σκεπτόμενος άνθρωπος, σαν τον Τζο [ο άντρας της ΜΛ ]; Θα έλεγαν ότι δεν είναι τίποτα; Συμβαίνει σε κάθε ιδιοφυϊα; Αν τους έλεγες, «Κριτικάρισέ το αυτό,» ποια θα ήταν η αντίδρασή τους; Θα έλεγαν ότι όλα είναι φτιαχτά; Ή ότι υπάρχει ένα μυστήριο; Μήπως προσπαθούμε ν’ αγγίξουμε ένα μυστήριο; Τη στιγμή που το καταλαβαίνεις, δεν είναι πια μυστήριο. Όμως η ιερότητα δεν είναι μυστήριο. Προσπαθούμε, λοιπόν, να ξεσκεπάσουμε το μυστήριο που οδηγεί στην πηγή. Τι θα έλεγαν; Ότι δημιουργείτε μυστήριο εκεί που δεν υπάρχει; Ότι ήταν έτσι γεννημένος; Το ιερό είναι εκεί και επειδή είναι ιερό, είναι απέραντο. Τι θα συμβεί όταν πεθάνω; Τι θα συμβεί εδώ; Όλα εξαρτιόνταν άραγε από έναν άνθρωπο; Ή υπάρχουν άνθρωποι που θα προχωρήσουν;
ΜΛ: Έχει υπάρξει μια αλλαγή σε όσα έλεγες πριν από δέκα χρόνια στο δάσος του Έπινγκ, ότι όλα θα χαθούν μετά το θάνατό σου.
Κ: Είμαι σίγουρος ότι υπάρχει αλλαγή. Υπάρχουν τα βιβλία, αλλά δεν είναι αρκετά. Αν αυτοί [οι άνθρωποι γύρω του] πραγματικά το είχαν δεχθεί, θα ήταν τέρατα σαν τον Κ. Το τέρας λέει, «Υπάρχουν άραγε άνθρωποι που ήπιαν το νερό και θα προχωρήσουν;» Θα πήγαινα σε κάποιον που τον είχε γνωρίσει και μέσα απ’ αυτόν θα αποκτούσα μια αίσθηση του πώς ήταν. Θα περπατούσα μίλια για να μιλήσω με κάποιον που ήταν μαζί του: «Ήπιατε το νερό, πώς είναι;»
Τα δίχτυα που είχα ρίξει στο σκοτάδι
Σχολιάστε