Λέγαμε πως αυτή εδώ δεν είναι μία διάλεξη. Μία διάλεξη έχει σα σκοπό να πληροφορήσει, να δώσει οδηγίες για κάποιο ειδικό θέμα. Δεν είναι λοιπόν διάλεξη και δεν είναι διασκέδαση. Διασκέδαση σημαίνει ευχαρίστηση με το να πηγαίνω σινεμά ή σε κάποια λειτουργία στην εκκλησία, στον ναό ή στο τζαμί. Ούτε είναι πάλι ζήτημα απλής διανοητικής, θεωρητικής – τι άλλη λέξη να χρησιμοποιήσουμε – ψυχολογικής αναζήτησης. Είναι μάλλον φιλοσοφική αναζήτηση, γιατί φιλοσοφία σημαίνει αγάπη της αλήθειας κι όχι το να μιλάς για όσα έχουν πει ήδη κάποιοι. Kι εμείς ούτε συζητάμε ούτε μας απασχολεί το τι έχουν πει άλλοι. Είμαστε μαζί, εσύ κι ο ομιλητής, σαν δυο ανθρώπινα πλάσματα, εσύ, όχι αυτό το μεγάλο ακροατήριο αλλά εσύ σαν πρόσωπο κι ο ομιλητής συζητούν οι δυο τους για τη ζωή τους, για τα προβλήματα τους, για όλα τα βάσανα της ζωής – τη σύγχυσή τους, τους φόβους τους, τις ελπίδες τους, τις επιθυμίες τους να πετύχουν είτε στον επιχειρηματικό κόσμο είτε στον αποκαλούμενο θρησκευτικό, πνευματικό κόσμο, που σημαίνει ότι η επιτυχία στο να φτάσουν στη Νιρβάνα, στον Παράδεισο ή στη Φώτιση είναι το ίδιο με το να πετύχουν στον επιχειρηματικό κόσμο. Ελπίζω να καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον.
Κρισναμούρτι «Η τέχνη της ζωής» μετ.Ν.Πιλάβιος,εκδ.Καστανιώτη
Τα δίχτυα που είχα ρίξει στο σκοτάδι
Σχολιάστε