Ο ήλιος έδυε μέσα σε πολύχρωμα σύννεφα πίσω από τους ρωμαϊκούς λόφους.Hταν εκθαμβωτικά καθώς έβαφαν τον ουρανό κι όλη η γη είχε αποκτήσει μια μεγαλοπρέπεια, ακόμα και οι κολόνες του τηλεφώνου και οι ατέλειωτες σειρές των πολυκατοικιών. Σύντομα θα σκοτείνιαζε και το αυτοκίνητο έτρεχε πολύ. Οι λόφοι έσβηναν και το τοπίο γινόταν θαμπό.
Το να κοιτάς και να σκέφτεσαι και το να κοιτάς χωρίς να σκέφτεσαι, είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Το να κοιτάς εκείνα τα δέντρα στην άκρη του δρόμου και τα κτίρια στα ξερά χωράφια κάνοντας σκέψεις, κρατάει το νου δεμένο στα μουράγια του χρόνου, της εμπειρίας και της μνήμης που έχει φτιάξει από μόνος του.
O μηχανισμός της σκέψης δουλεύει ασταμάτητα, χωρίς διακοπή, χωρίς ανανέωση. Tο μυαλό γίνεται νωθρό, αναίσθητο, χωρίς τη δύναμη της αναζωογόνησης. Αντιδρά αδιάκοπα στις προκλήσεις και η αντίδρασή του είναι ανεπαρκής και καθόλου φρέσκια.
Το να κοιτάς κάνοντας σκέψεις, κρατάει το μυαλό μέσα στο αυλάκι της συνήθειας και της αναγνώρισης όσων ξέρει- καταντάει κουρασμένο και αργόστροφο. Zει μέσα στα στενά όρια που έχει φτιάξει μόνο του. Δεν είναι ποτέ ελεύθερο. Αυτή η ελευθερία έρχεται όταν δεν είναι η σκέψη που κοιτάζει- το να κοιτάς χωρίς να κάνεις σκέψεις δε σημαίνει άκαρπη παρατήρηση, ανυπαρξία λόγω αφηρημάδας. Όταν δεν είναι η σκέψη που κοιτάζει, τότε υπάρχει μόνο παρατήρηση, χωρίς τη μηχανική διαδικασία της αναγνώρισης και σύγκρισης, δικαιολόγησης και επίκρισης. Aυτό το κοίταγμα δεν κουράζει το μυαλό, γιατί όλες οι μηχανικές διαδικασίες του χρόνου έχουν σταματήσει. Με τη βοήθεια αυτής της τέλειας ξεκούρασης το μυαλό γίνεται ακμαίο, για να μπορεί να ανταποκρίνεται χωρίς να αντιδρά, να ζει χωρίς να φθείρεται, για να πεθάνει αβασάνιστο από προβλήματα.
Το να κοιτάς χωρίς σκέψεις σημαίνει να κοιτάς χωρίς να ανακατεύεται ο χρόνος, χωρίς γνώσεις και σύγκρουση. Αυτό το ελεύθερο κοίταγμα δεν είναι αντίδραση. Oλες οι αντιδράσεις έχουν κάποια αιτία. Tο να κοιτάς χωρίς ν’ αντιδράς δε σημαίνει αδιαφορία, απάθεια, ψυχρότητα. Το κοίταγμα χωρίς το μηχανισμό της σκέψης είναι ολοκληρωμένο κοίταγμα, χωρίς προσκόλληση σε κάτι ιδιαίτερο και διαίρεση, που δε σημαίνει ότι δεν ξεχωρίζεις και δε βλέπεις τις διαφορές.
Δε γίνεται το δέντρο σπίτι και το σπίτι δέντρο. Το κοίταγμα χωρίς σκέψεις δεν αποκοιμίζει το μυαλό. Aντιθέτως, είναι εντελώς ξύπνιο, προσεκτικό, χωρίς τριβές και πόνο. Προσοχή χωρίς τα σύνορα του χρόνου είναι άνθηση του διαλογισμού.
Κρισναμούρτι «Σημειώσεις» μετάφραση Ν.Πιλάβιος,εκδ.Καστανιώτη
Τα δίχτυα που είχα ρίξει στο σκοτάδι
Σχολιάστε