ΕΡΩΤΗΣΗ: Μπορώ να σας ρωτήσω κάτι, κύριε; Όταν συναντάς κάποιον που βρίσκεται σε απελπισία ή έρχονται κάποιοι σε σένα γεμάτοι βάσανα, δεν είναι πολύ δύσκολο να τους βοηθήσεις χωρίς να βασιστείς στη σκέψη και στη μνήμη;
ΚΡΙΣΝΑΜΟΥΡΤΙ: Καταλαβαίνω, κύριε. Όταν διάφοροι άνθρωποι έρχονται σε σένα και θέλεις να τους βοηθήσεις, είναι πολύ δύσκολο να μην παίξουν ρόλο οι εικόνες σου, τα συμπεράσμα και οι σκέψεις σου.
Όταν σας πλησιάζουν άνθρωποι με προβλήματα, εσείς προσπαθείτε να τους βοηθήσετε; Εάν προσπαθήσετε να τους βοηθήσετε, τότε θα τους εμποδίσετε να κατανοήσουν τον εαυτό τους.
Τότε, λοιπόν -σας παρακαλώ μην παρανοήσετε αυτό που λέω-, τότε, μην τους βοηθάτε. Αυτό ακούγεται φριχτό, αλλά και ποιος είστε εσείς που θα τους βοηθήσετε;
Είναι σαν τους ψυχαναλυτές που αναλύουν άλλους, όταν κι οι ίδιοι χρειάζονται ψυχανάλυση! Kαι αν είναι καλοί ψυχαναλυτές αναλύονται κι εκείνοι από έναν άλλο ψυχαναλυτή που χρειάζεται ψυχανάλυση και ούτω καθεξής.
Έρχομαι σε σας με τα προβλήματά μου: με παράτησε η γυναίκα μου, νιώθω απελπισμένος, είμαι μόνος, νιώθω μεγάλη θλίψη για πολλά πράγματα. Ή πέθανε ο αδελφός μου, ο γιος μου, κι έχω εξουθενωθεί από όλο το μαρτύριο που περνάει ο νους μου. Έρχομαι σε σας. Και νιώθετε ότι μπορείτε να με βοηθήσετε. Έρχομαι σε σας για να συζητήσω τα πράγματα μαζί σας, θέλω ν’ ακούσετε τα προβλήματά μου. Και στη διάρκεια της συζήτησης, και καθώς με ακούτε, κάτι συμβαίνει. Δηλαδή συμβαίνει μόνο αν ξέρετε πώς να ακούτε.
Αλλά αν πείτε «Βέβαια, πρέπει να σε βοηθήσω, καλέ μου φίλε», τότε η σχέση μας είναι τελείως διαφορετική. Εσείς είστε αυτός που βοηθάτε. Ενώ αν έρθω σε σας με τα πραγματικά μου προβλήματα και τα συζητήσω μαζί σας και εσείς τ’ ακούσετε, χωρίς εικόνες, χωρίς συμπεράσματα, χωρίς την προϋπόθεση ότι μπορείτε να με βοηθήσετε, τότε ακούγοντάς με εσείς έτσι και ξεσκεπάζοντας εγώ τον εαυτό μου σε σας, μέσα σ’ αυτή τη σχέση έρχεται η κατανόηση, μέσα σε αυτή μαθαίνεις.
Έτσι υπάρχει το γόνιμο έδαφος όπου μπορεί κάτι καινούργιο να συμβεί.
Τρίτη Δημόσια Ομιλία, Μπρόκγουντ Παρκ, 16 Σεπτεμβρίου 1972
Σχολιάστε