Ο Αθάνατος Φίλος

XIV
Από τότε που αντάμωσα μαζί Σου,
δεν ξανάνιωσα ποτέ μου μοναξιά,
Αγαπημένε μου,

Ξένος είμαι
μ’ όλους τους ανθρώπους,
σ’ όποιον τόπο κι αν βρεθώ.
Ανάμεσα σε πλήθη ξένων,
μόνος μου υπάρχω,
σαν το άρωμα του γιασεμιού.
Με τριγυρίζουν διάφοροι,
αλλά δεν ξέρω από μοναξιά
για να με παρασύρουν.

Θρηνώ γι’ αυτούς τους ξένους
πόσο μόνοι τους είναι!
Από μοναξιά απέραντη γεμάτοι,
φοβισμένοι ζητούν να βρουν βοήθεια
σ’ άλλους ανθρώπους,που κι εκείνοι
είναι μόνοι σαν αυτούς.

Επισκέπτης είμαι
στον κόσμο αυτόν
των πρόσκαιρων πραγμάτων,
κι έτσι με τίποτα δεν είμαι δεμένος.
Σε καμία χώρα δεν ανήκω,
κανένα σύνορο δε με χωρίζει από καμιά.

Αχ,φίλε μου,
θρηνώ για σένα.
Χτίζεις θεμέλια,
αλλά το σπίτι σου πέφτει
μόλις έρθει η αυγή.
Έλα μαζί μου,
φίλε,
έλα να μείνεις στου Αγαπημένου μου το σπίτι.
Παρ’ όλο που θα περιπλανιέσαι σ’ ολόκληρη τη Γη,
χωρίς να έχεις τίποτα στην κατοχή σου,
θα σε καλωσορίζουν σαν την υπέροχη άνοιξη,
γιατί μαζί σου θα’ ναι
ο Σύντροφος των πάντων.

Ζήσε μαζί μου,
φίλε,
ο Αγαπημένος μου κι εγώ
είμαστε ένα.

Κρισναμούρτι «Παραβολές και ποιήματα» μεταφρ. ΝΠιλάβιος εκδ.Κέδρος