Στον κήπο μου υπάρχει ζωή και θάνατος, το γέλιο πολλών λουλουδιών και το κλάμα απ’ τα πεσμένα πέταλα.
Ένα νεκρό δέντρο κι ένα ολοζώντανο δέντρο κοιτούν το ένα το άλλο.
Είναι μεσοκαλόκαιρο και οι σκιές χορεύουν παντού,εκτός γύρω από το νεκρό δέντρο.
Το τραγούδι των νερών δεν το κάνει να χορεύει,ούτε η βροχή θα κάνει να εμφανιστούν κρυμμένα φύλλα.
Α,είναι τόσο γυμνό,τόσο άδειο!
Ποιος θα το θρέψει,ποιος θα του δώσει το χάδι της ζωής;
Οι μακρινοί ουρανοί κοιτούν από ψηλά και το νεκρό δέντρο και το ζωντανό.
Σ’ ‘ολη τη διάρκεια του μακριού και άγριου χειμώνα,κρύβεται ο σπόρος μιας υπέροχης υπόσχεσης.Παγωμένοι άνεμοι,καταστροφικές θύελες,άγριες καταιγίδες,καθυστερούν την εμφάνιση της ομορφιάς που κρύβει ο σπόρος.Σκοτεινές ημέρες και ανήλιαγες ώρες αρνιούνται στο σπόρο το μεγαλείο του,που μένει κρυμμένος στο σκονισμένο πεζοδρόμιο.
Με την πρώτη απαλή αύρα απ’ το ζεστό το νότο, ο κρυμμένος σπόρος αρχίζει να ζωντανεύει.
Το τραγούδι των πουλιών απ’ τους γαλάζιους ουρανούς καλεί τον ακίνητο σπόρο να ζωντανέψει.
Τινάζοντας το φορτίο της βαριάς γης,η ζωή ανοίγει δρόμο και πανηγυρίζει.
Φύτρωσε στο σκονισμένο πεζοδρόμιο,ανάμεσα στις τεμπέλικες τις πλάκες.
Με το ένα και μοναδικό λουλούδι του, χόρευε όλη μέρα.
Ένα αγόρι, γυρίζοντας στο σπίτι του,το ξερίζωσε και το πέταξε μακριά.
Η Δημιουργία κείτεται στο δρόμο της επιπόλαιης αγάπης.
Κρισναμούρτι «Παραβολές και ποιήματα» εκδ.Κέδρος,μετφρΝΠιλάβιος
Μαγευτικός ο Κ.
Κ.Σ/Κ βαβτησημιέ μου!!!
Ο Κρίσνατζι είπε τα πράγματα με το όνομά τους…»η μπάλα είναι στην αυλή μας» που λέει κι ένας πολύ καλός μας φίλος 😉
ΑΦ φίλτατε Ιωάννη.
‘Η Δημιουργία κείτεται στο δρόμο της επιπόλαιης αγάπης.’
Πόσο οδυνηρή τούτη η αλήθεια, dimitrisp(σε χρόνο ενεστώτα).
Και μεις πόσο μωροί…
και τί κάνουμε γι’ αυτό kU?
έχουμε αληθινά κατανοήσει το γεγονός της μωρίας,της ανοησίας μας ή το λέμε απλώς για να το λέμε και να αναγνωρίζουμε μια ένδειξη εξυπνάδας μέσα στη μωρία μας;
έχουμε κατανοήσει αυτό που μας κάνει ανόητους, έχουμε μείνει παρέα με την ανοησία μας σιωπηλοί να κοιταζόμαστε και να παρατηρούμε ή την αναγνωρίζουμε για να τρέχουμε να ξεφύγουμε;
Ερωτήματα που πρωτίστος τα θέτω στον εαυτό μου kU.
Καλημέρα να έχεις, σ’ ευχαριστώ για την αφορμή να αναρωτηθώ.
Και ‘γω μόνο ερωτήματα έχω, dimitrisp(σε χρόνο ενεστώτα),
τα οποία διαρκώς πληθαίνουν.
Είμαστε, νομίζω, μπολιασμένοι με τόσα ετερόκλητα στοιχεία και ιδέες
ώστε μόνο σύγχυση επικρατεί εντός μας.
Ποιο να υπερισχύσει σήμερα; Τούτο η εκείνο;
Παραδέχομαι πως η αναγνώριση της μωρίας μας
είναι και ένδειξη (ίσως και επίδειξη) εξυπνάδας
αλλά δεν αποτελεί μια αφετηρία, Δημήτρη;
Για που μη με ρωτάς.
Το δρόμο τον ανοίγεις προχωρώντας (στερεότυπο αλλά εγγυημένο).
Καλημέρα σου και μην ξεχνάς… όλη η ευχαρίστηση δική μου…
μπορεί να είναι η αφετηρία για μια όμορφη,αξέχαστη εκδρομή
καλό βράδυ ΓκU
«και τι δεν κάνατε για να με θάψετε, όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος»,
έγραψε ο Ντίνος Χριστιαννόπουλος,
αγνοώντας προφανώς την επιμονή των ανθρώπων στο ξερίζωμα…
ευχές εμποτισμένες με άρωμα πασχαλιάς για σένα,
dimitrisp(σε χρόνο ενεστώτα)…
Από τις πιο ευωδιαστές ευχές που έχω πάρει ….
Σ’ ευχαριστώ kU!